Het regent … complimenten

Zomaar

Vandaag heb ik enorm genoten. Mijn ochtend liep totaal anders dan ik had verwacht. We hadden een verplicht nummer – een Webinar over ziekteverzuim. Ja, je leest het goed: alle medewerkers krijgen een uitnodiging om mee te denken over ziekteverzuim. Op zich niet gek – want elke werknemer krijgt er ook mee te maken. Maar ja. Het voelt toch een beetje belerend. Collega’s die al geweest waren deden er lacherig over. Zij hadden vooral opgepikt dat je beter een dag vrij kon nemen dan je ziek melden. Voor wie is dat goed? Voor jou of voor de werkgever?????

Een compliment

Na een moeizame start – de opstart lukte niet omdat de externe spreker een ander linkje had dan wij – Teams werkt niet altijd ideaal – was een van de eerste vragen om in een klein groepje te praten over energie-verslinders en welke zaken je energie geven. De energieverslinder was wel duidelijk – als de IT niet werkt als verwacht. Maar al snel hadden we het over de energie-gevers. Wat dacht je van de zon – komt elke dag weer op,
En toen gebeurde het!

Jij geeft positieve energie

Mooie opsteker –

Je snapt wel dat mijn dag niet meer stuk kon. Dat iemand dat tegen mij zegt – terwijl we net tien minuten met elkaar praten. Het deed me zoveel goeds dat de rest van de ochtend omvloog. We kregen nog goede tips – tips die ik en de meeste van mijn collega’s gelukkig al veelvuldig toepassen. Namelijk:
* blijf met elkaar in gesprek,
* toon belangstelling,
* gun elkaar een veilige omgeving.
En nog veel meer.

Eerlijk gezegd heb ik in alle groepjes – ja, er waren er meer – alleen maar meegekregen dat niemand zomaar zich ziek meldt. Ook als je je wat minder voelt, werk je meestal gewoon door. Tenzij het natuurlijk echt niet anders kan. Ziekmelden doe je niet zomaar.

Naamdicht

Ik was zo vrolijk na het webinar, dat ik een gedicht heb geschreven. Een naamdicht of acrostichon. Dat is het meest simpele gedicht ooit – je gebruikt namelijk een woord of zin waar je de zinnen in het gedicht mee begint. Het bekendste naamdicht is ons volkslied – Het Wilhelmus.
Hieronder dat van mij – in vijf minuten met super veel plezier geschreven.
En dat gaat zo snel, omdat je voor elke regel al een eerste letter hebt, namelijk de letters van de naam van het gedicht.

Ze gaf me een compliment

Zomaar.
Een compliment,
Gewoon in het eerste gesprek.
Achterlijk gewoon:
Feestelijk gevoel
Met warme uitstraling.
Een compliment,
Echt waar.
Een compliment.
Complete verrassing:
Onverwachts
Met lieve woorden,
Plaatste ze dat.
Lief en oprecht.
In weinig woorden,
Maar duidelijk
En concreet.
Nog steeds nagenietend.
Terecht…

Het juiste moment

Natuurlijk is het niet het mooiste gedicht ooit. Maar voor mij kwam dit compliment op het juiste moment. Vandaar ook mijn verrassing: “achterlijk gewoon”. Net terug van vakantie met een enorme stapel werk geeft zo’n lieve opmerking genoeg energie om weer lekker van start te gaan.

Dus als je behoefte hebt aan positieve energie – dan weet ik wel iets.
Schrijf ik nu lachend.

Opfrissen

Had jij hier zin in?
Na de heerlijk warme, maar wel erg droge zomermaanden rollen we zomaar in herfstachtige dagen met lage temperaturen en veel nattigheid.
Ik was er niet op voorbereid.

Lekker fris

De natuur was er zeer aan toe. De regen tovert de groene zomerkleur weer even terug. Alhoewel het voor sommige gewassen misschien al te laat is. Ik ben benieuwd of iemand mij daarover bij wil praten. Wat ik zie, is dat het gras na twee dagen regen al weer groen is. De mais zie er ook weer een stuk florissanter uit en de bomen ook – de gele bladeren hebben ze laten vallen. Op de grond is de herfst dus echt al in de zomer begonnen.

Verfrissend

Wat mij vandaag overkwam is – voor mij – verfrissend.
Ik schreef ooit – alweer 7 jaar geleden – een boek over onze Nederlandse herders.
Ik ben er nog steeds apetrots op. Een boek schrijven doe je niet zomaar. Ik heb het in eigen beheer uitgegeven – dus dat betekent veel meer dan schrijven alleen.
Er zijn zoveel leuke dingen gebeurd terwijl ik het boek aan het schrijven was én nadat ik het boek heb uitgegeven. En eigenlijk gebeuren er nog steeds heel grappige, onverwachte dingen dankzij dit boeken-schrijf-avontuur.

Met frisse tegenzin

Vanmorgen ging ik op pad met frisse tegenzin. Vorige week werd ik benaderd door iemand die was geschrokken van mijn boek. De man had al twee hoofdstukken af van een boek waar hij sinds mei 2021 aan begonnen was. Een boek over herders. Hij wilde graag met me praten over mijn boek. En dat wilde ik ook graag.
Aan de ene kant vind ik het natuurlijk super leuk dat iemand met dit mooie thema aan de slag gaat. Maar aan de andere kant valt daarmee een droom in duigen. Deel II van mijn boek zal niet door mij geschreven worden.

Opfrisser

Het gesprek was super leuk. Dit nieuwe boek wordt totaal anders dan het mijne, maar zal wel net als bij mij, de herders en hun mooie werk in de natuur centraal stellen. Ik kreeg veel energie van het gesprek en ga voor het eerst sinds jaren weer aandacht besteden aan het mooie werk dat ik destijds heb gedaan voor de promotie van de Nederlandse herders.
Ik weet niet of de herders er allemaal veel van gemerkt hebben, maar ik kan zien aan het gedrag van de bezoekers op mijn site dat veel mensen dankzij de site vinden waar ze in Nederland herders kunnen vinden. Dus nu wordt het tijd om de site met 101 kuddes op te frissen. Sommige linkjes zijn verouderd, sommige herders zijn gestopt* en misschien komen er zelfs nieuwe adressen bij.

Fris

Dus dat is het plan voor komende week. Zorgen dat de pagina met alle gescheperde kuddes in Nederland wordt opgefrist.

* Soms is er een trieste reden dat een link niet meer werkt. Een van de herders in het boek is Christien Mouw. Ze is niet meer.

Waar lopen de schapen?
Banner van Waar lopen de schapen?

Dag van het Schaap

Een feestje met heel veel schapen.

Een feest, dat is de Dag van het Schaap. Een feest met heel veel schapen. En geiten. Als je van schapen houdt, dan mag je zaterdag 11 juni 2022 niet missen. Er zijn weer lekker veel verschillende schapenrassen. Maar er is nog veel meer.

Het volledige programma staat op de site.

Unieke boeken

Als je de facebook pagina van de Dag van het Schaap volgt, heb je de programmaonderdelen allemaal wel voorbij zien komen. Ik noem er een paar waar ik zelf enorm van geniet. Zoals het hoeden met honden, het scheren én knippen van de schapen, de wedstrijd om de lekkerste kaas en natuurlijk het wolplein – waar ik zelf sta met mijn boek Waar lopen de schapen én nog twee boeken: Schapen en Wol in Europa van Betty Stikkers en Schapen in de weiden van de lage landen van Jan Smit.

Kom genieten

De organisatie van de Dag van het Schaap is elke keer weer heel veel werk. Op een plek waar zoveel dieren en mensen bij elkaar komen, is een goede organisatie belangrijk. Wij zijn allemaal vrijwilligers en doen onze stinkende best om zowel deelnemers als bezoekers in de watten te leggen. Ik zou zeggen, kom mee genieten van dit mooiste feestje met schapen – het kan maar één keer in de twee jaar – en door Corona voor het eerst sinds 2018. Extra genieten dat het weer kan.

Wol heeft waarde

Op de Dag van het Schaap laten we zien dat wol zijn waarde echt niet kwijt is. Natuurlijk is het jammer dat de wol bij de schapenhouder waarde-loos lijkt. Ze kunnen het aan de straatstenen niet kwijt. Maarrrr als je dan ziet wat voor moois je van wol kan maken dan is dat onbegrijpelijk. Gelukkig zijn er steeds meer initiatieven in ontwikkeling die de wol weer op waarde maken. Op het wolplein vind je daar een paar voorbeelden van.

Op het wolplein in de Amaliahal vind je mij en nog veel meer moois.

Buitensporig

Misschien niet echt origineel om in mei te kiezen voor het thema overdaad. Ik geniet enorm van de ‘overdadige’ bloei van de blauwe regen. Daar kun je hele verhalen over schrijven en dat doe ik dan ook. En ik vraag het de deelnemers van de schrijftafel.

De blauwe regen of Wisteria bloeit in woeste overdaad. Daar kun je best veel mee. Vooralsnog een klein stukje van het resultaat. Een acrostichon over de negatieve bijklank van een van de synoniemen van overdaad: buitensporig.

Blauwe regen
Uit de tuin
in een glas gepropt.
Teleurstellend eigenlijk
Één bloesemrank lijkt
Niet op de overdadige
Slingers buiten.
Plots bedenk ik:
Ook veel andere zaken
Raken je wel of niet
In een ander perspectief.
Geniet er toch gewoon van!

Blauwe regen bloeit begin mei

Waarom ‘buitensporig’? Buitensporig is één van de synoniemen van overdaad. Er zijn er veel en allemaal met een nare bijsmaak: decadent, te veel, exces, overmaat… Voor mij heeft buitensporig juist een leuke klank. Ik ben er graag. Het is de naam van een prachtig restaurant in het oude treinstation in Tiel.

Het voorjaar is begonnen

Juist nu hartstochtelijke schaatsers hopen dat de Friese wateren dichtvriezen, is bij veel schapenhouders de lente begonnen. Bij de schaapskuddes van veel herders zijn de eerste lammetjes al in december geboren. Zodat als de kudde in april, als het gras weer groeit, op pad gaat de lammeren groot genoeg zijn om mee te kunnen met de kudde.
En dat betekent dat je nu al overal kan genieten van lammetjes. Hieronder een lijstje van een aantal bedrijven met geboortefeestjes.

Er zijn er vast nog veel meer – maar die kon ik zo snel niet vinden. Ik breid de lijst graag uit, als je data en een linkje hebt. Op Facebook is er een speciale pagina met lammetjesdagen. Je vindt er ook heel veel foto’s van lammetjes!

Staat er in deze lijst geen herder bij in jouw omgeving? kijkt dan op de sites van de herders zelf. Een opsomming van een groot aantal herders in Nederland vind je hier.

Een sprookje

Onverwachts is daar zomaar een nieuw boek.  Van mij samen met heel veel anderen. Op de Zorgboerderij de Witte Schuur geef ik twee keer in de week schilderles. Dat is bijzonder omdat het bijzondere mensen zijn. Het is iedere keer weer een verrassing wat de kunstenaars schilderen als ik ze een opdracht geef. Oké. Fred schildert altijd een echte Fred. Toch is een muis van Fred echt een muis.

Muis van Fred.

De Gelaarsde Kat op de Witte Schuur

In de wintermaanden hebben we taferelen geschilderd van het sprookje de Gelaarsde Kat. Een sprookje dat ik eigenlijk niet zo goed kende. Elke week vertelde ik een stukje van het verhaal en schilderden de mensen van de Witte Schuur dit. Ieder op zijn eigen manier. Deze schilderijen vormen de rode draad van het sprookje. Dus als de koning cadeaus krijgt van de kat, zijn dat cadeaus die de kunstenaars van de Witte Schuur zelf verzinnen. Daar zit dus ook een monster-lijfwacht bij. Want dat vind Jesse een uitstekend cadeau voor een koning.

Continue Reading “Een sprookje”

Wie zijn mijn lezers?

Even stil staan

In de afgelopen maanden ben ik enthousiast op zoek gegaan naar verhalen. Verhalen van dierenartsen. Overal waar ik kwam bracht ik mijn nieuwe boek ter sprake. In een overleg op de faculteit diergeneeskunde van een groep schapendierenartsen. Een diverse groep met doctoraal studenten, praktiserende dierenartsen, onderzoekers en voorlichters. Ik mocht al mijn vragen presenteren. Mijn belangrijkste vraag:  ‘Wat willen jullie graag lezen in een boek over dierenartsen? Wat houd je bezig? Welke verhalen vertel je het liefst op een verjaardag?’ Dezelfde vragen heb ik ook gesteld aan dierenartsen die ik tegenkwam in mijn werk of op internet. En wat blijkt? Iedereen heeft een andere wens. Continue Reading “Wie zijn mijn lezers?”

Liever rechtop

‘De eerste keer dat ik op deze praktijk een keizersnede bij een schaap verrichtte, opereerde ik het schaap zoals ik dat had geleerd in Utrecht op de faculteit. Ik bond het schaap vast op een hek, schoor en waste het en begon aan de operatie. Niet handig, vonden mijn nieuwe collega’s: ‘Wij opereren het schaap staand. Dat gaat sneller, is hygiënischer, werkt prettiger en is minder stressvol voor het schaap”.’

Bart Geurts is dierenarts bij dierenkliniek ’t Leidse Land. Hij vertelt enthousiast over zijn ervaring met keizersnedes bij schapen. Een voorbeeld van Dierenarts&Verhaal

Staand versus liggend

Continue Reading “Liever rechtop”