Wie zijn mijn lezers?

Even stil staan

In de afgelopen maanden ben ik enthousiast op zoek gegaan naar verhalen. Verhalen van dierenartsen. Overal waar ik kwam bracht ik mijn nieuwe boek ter sprake. In een overleg op de faculteit diergeneeskunde van een groep schapendierenartsen. Een diverse groep met doctoraal studenten, praktiserende dierenartsen, onderzoekers en voorlichters. Ik mocht al mijn vragen presenteren. Mijn belangrijkste vraag:  ‘Wat willen jullie graag lezen in een boek over dierenartsen? Wat houd je bezig? Welke verhalen vertel je het liefst op een verjaardag?’ Dezelfde vragen heb ik ook gesteld aan dierenartsen die ik tegenkwam in mijn werk of op internet. En wat blijkt? Iedereen heeft een andere wens.

Keuzestress

De keuze is zo divers dat ik ook nog eens goed moet nadenken over wat ik nu eigenlijk zelf wil. Het leuke is dat ik lekker zelf kan bepalen waar het boek overgaat. Maar het thema moet wel aansluiten bij het ‘lijdend’ voorwerp. Dierenartsen moeten natuurlijk wel willen meewerken. In januari had ik een heel leuk gesprek met een dierenarts die eigenlijk nooit in de praktijk heeft gewerkt maar via werken in het onderzoek en ontwikkelingswerk nu een groot deel van zijn tijd in slachthuizen werkt. Deze dierenarts weet alles van zieke ‘dode’ dieren. Zeer waardevolle informatie op allerlei gebied. Maar zeker niet de eerste plek waar een student aan denkt als hij zich opgeeft voor de studie diergeneeskunde.

Het was een leuk gesprek met een man met een duidelijke visie over het belang van zijn werk. Hij zag ook in mijn boek een duidelijk doel. De keuze die jonge mensen maken om diergeneeskunde te studeren is vaak gebaseerd op beelden die totaal niet overeen komen met de dagelijkse praktijk. Zo is het ook met hem vergaan. Het grappige is dat dat ook precies de reden is waarom ik in eerste instantie aan dit boek wilde beginnen. Niet iedereen wordt een dokter Vlimmen. Sterker nog, Er is maar één dokter Vlimmen. Uiteindelijk wordt de werkelijke keuze over wat een student diergeneeskunde  gaat doen veel later gemaakt. Ergens gedurende de studie, komt er een moment dat je wordt ‘aangeraakt’ door een onderwerp en bepaalt dat de keuze van je verdere studie en specialisatie. En zelfs dan is het nog mogelijk dat je na je studie een heel andere weg inslaat.

Zoiets

Nou, dat soort verhalen zouden dus in mijn boek terecht kunnen komen. Verhalen over keuzes van mensen die de rest van hun leven beïnvloeden. Een beetje zoals de verhalen van de herders in het boek Waar lopen de schapen?

Stel dat het zo’n boek wordt. Een boek over keuzes die mensen maken en wat dat voor hun carrière betekent? Is er dan ook nog plek voor de verhalen die ik juist zo leuk vind? De verhalen over die ene dierenarts die alles weet over Berner Sennens (ja, die bestaat). Of over de zorg die dierenartsen hebben als ze geconfronteerd worden met dierenmishandeling. Dierenmishandeling staat meestal nooit op zich zelf, vaak is er veel meer aan de hand.

Soms is het nodig om stil te staan om in beweging te komen.

En dat is dus de reden dat ik heel even pas op de plaats maak. De komende tijd interview ik dierenartsen over het boek. In plaats over de dierenarts. Op zoek naar een thema dat past bij dierenartsen en bij mij. En hopelijk kom ik er dan ook achter welke verhalen passen bij jou, bij jullie.  Mijn lezers ?! Want uiteindelijk schrijf ik daar voor.

Lees JIJ mee? Laat dan weten wat jij graag zou lezen. Verhalen over dieren? Verhalen over mensen. Of verhalen over beide(n). Wat zou jij willen lezen? Schrijf dat hieronder het blog.

Bewaren

Bewaren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.