Op het moment dat ik begon aan het boek Waar lopen de schapen? was er af en toe wel wat aandacht voor herders in de pers. Niet echt veel. Meestal wat minder leuke berichten. Over gemeenten die niet langer willen samenwerken met herders om de hoge kosten. Ze stelden de kwaliteitseisen omlaag en stapten over op een loonwerker.
Ook was er veel te doen om de Europese landbouwsubsidies. Europa stimuleert graag landbouw als het minder intensief en duurzaam is. Dat past precies bij herders. Toch lukte het destijds niet om het Brussels budget direct aan de herders uit te betalen. Het geld is gebruikt om een kennisbank, een opleiding en een certificeringssysteem voor herders op te zetten. Al met al heeft dat best tot veel discussie geleid en wellicht is dat een van de redenen dat herders tegenwoordig vaak de pers halen. Ruzie verkoopt goed.
Leuker kunnen we het niet maken
Het is natuurlijk lastig. Er zijn best veel mensen die herder zouden willen zijn. Het is een arbeidsintensief beroep. Duur dus. De herders in het boek Waar lopen de schapen? benadrukken stuk voor stuk dat het werk zwaar is en ze veel uren moeten maken. Ze hebben het er voor over, omdat het ook veel moois oplevert. Maar dat is niet voor iedereen weggelegd. Het is echt een vak dat deskundigheid vraagt op heel veel terreinen. Toch lijkt het er op dat de herders elkaar wat meer opzoeken en ook steun hebben aan elkaar. Of toch niet? Na een gezellige herderdag in Balloo najaar 2015 ontstaat er weer vuurwerk,
Het lijkt wel een veenbrand, die concurrentie onderling. Het blijft maar doorsudderen. Dit voorjaar vormt de trieste sterfte van een groot aantal schapen in een kudde tot veel berichten met koppen als Heibel om Drentse schaapskudde. Wat er werkelijk aan de hand is, daar kom je helaas niet achter. Wat dat betreft zou ik graag eens met alle betrokkenen willen praten. Ik ben alleen bang dat niet iedereen werkelijk het achterste van zijn tong wil laten zien.
Genieten kan wel
Ondertussen zou je bijna beginnen te geloven dat de hele wereld tegen herders is en dat er geen leuke verhalen te vertellen zijn. Dat is natuurlijk absoluut niet waar. Ik ben juist gaan schrijven over herders, omdat het zo’n geweldig beroep is en herders prachtig kunnen vertellen over hun werk, over de schapen en de natuur die ze beheren.
En dat beeld wordt bevestigd als je buiten de kringen van de ‘authentieke’ herders kijkt. De meeste mensen kunnen echt genieten van schapen. Zoals in onderstaand bericht over een wandeling van een kudde door Maastricht.
Laten we het zelf leuker maken
Wat zou het leuk zijn als we gewoon genieten van schapen en van wat voor goeds ze doen met de natuur. Je kunt de herders met hun werk te promoten. Bijvoorbeeld door ze op te zoeken tijdens de lammetjesdagen of de scheerfeesten. Er zijn allerlei manieren om herders te ondersteunen. Door positieve aandacht in de media, wol en vlees te kopen of een lammetje te adopteren. Bijvoorbeeld bij een kudde bij jou in de buurt.
Heb je geen idee waar je schapen zou moeten tegenkomen? Kom dan genieten van alle verschillende soorten schapen op de Dag van het Schaap. Daar kom je van alles tegen. Ook alles over heideschapen en de betrokken organisaties. Alterra houdt een verhaal over de toekomst van de herders. En natuurlijk ben ik er ook met mijn boek. Als je langs komt en je e-mailadres achterlaat, krijg je een setje kaarten van foto’s uit het boek (zolang de voorraad strekt).
Zie je graag op de dag van het Schaap (stand 345). Tot ziens!