Nieuwsgierig naar het boek? In juli (!) gaat het boek Waar lopen de schapen? naar de drukker. Het wordt echt prachtig, al zeg ik het zelf. De foto’s van Suze en mij geven een mooi beeld van waar de herders lopen met hun schapen. En de verhalen van de herders? Die zijn altijd leuk en inspirerend om te lezen. Zelfs mensen die niet van dieren houden, genieten van een herder en zijn kudde in de natuur of gewoon in de stad. Ik weet niet goed hoe ik de kracht van een kudde schapen onder worden kan brengen. Schapen hebben geen laagjes, zei Daphne Hogeweg. En dat is het precies. Gewoon onvoorwaardelijk genieten van rust. Dat lukt heel gemakkelijk als je met een kudde mee wandelt.
Als je alvast wilt zien hoe het boek er uitkomt te zien, dan kan dat. De zes eerste bladzijden van het hoofdstuk Uitwaaien in de Loonse en Drunense duinen kun je downloaden als je hier klikt. Je ziet de ‘spreads’, dat wil zeggen steeds twee bladzijden tegelijk. In juli gaat het boek naar de drukker en in augustus komt het uit..
Om het boek te kunnen drukken, wil ik het boek zoveel mogelijk nu al verkopen. Het is een soort crowdfunding. Hoe meer mensen nu al betalen, hoe gemakkelijker het wordt op het boek in een hoge oplage te drukken. En daar wordt het boek goedkoper van! Krijg je straks het boek en ook nog geld terug? Of een mooie set kaarten van de foto’s uit het boek? Ik moet nog even rekenen, maar dat zou zo maar kunnen.
Het hoofdstuk over Bart van Ekkendonk is een verhaal uit het boekWaar lopen de schapen?met foto’s van Suze Vonk. In het boek vertellen herders over hun vak en de eigenwijze aanpak die ze daarbij kiezen. Kom genieten van hun werk, zodat dit beroep ook voor de toekomst wordt veiliggesteld. Het boek met verhalen en sfeerbeelden komt dit voorjaar uit.
Wil je op de hoogte gehouden worden? Schrijf je dan in op onze Facebook-pagina of abonneer je op de nieuwsbrief. Je kunt het boek nu bestellen. Dan krijg je de verzendkosten cadeau. Dit aanbod geldt nog totdat het boek werkelijk naar de drukker is!
Toch kan het blijkbaar altijd beter, want een aantal herders heeft iets nieuws opgericht. Een Gilde. Het Gilde wil nieuwe herders laten opleiden door oude herders, net als de meesters met hun knechten uit de middeleeuwen. Het klinkt fantastisch, maar het is niet echt heel nieuw. De herders die nu in Nederland rondlopen, zijn meestal ook bij een ander in de leer geweest. De herders in mijn boek vertellen er graag over.
Wellicht dat meespeelt dat het Gilde veel meer wil dan alleen herders opleiden. Ze willen ook meer samenwerking tussen herders bevorderen. (Hmm. Waarom lijkt het dan alsof deze herders zich afzetten tegen andere herders?) En verder de krachten bundelen bij de verkoop van vlees en wol en het verwerven van opdrachten. Eerlijk gezegd vind ik dat ;aatste een goede zaak. Het is als herder met de lange, fysiek zware werkdagen bij de kudde nog niet zo gemakkelijk om je bedrijf op alle fronten evengoed te regelen. Het werk met de schapen in de natuur is het allerbelangrijkst, maar echt beleg op je boterham verdienen kan alleen als je ook een goede prijs krijgt voor vlees, wol en nevenactiviteiten als coaching of workshops. Het is niet elke herder gegeven om op al deze onderwerpen even goed te scoren. Daarin samenwerken is een goed plan dus.
Bijzonder is dat een van de voorwaarden is dat de kudde moet bestaan uit een zeldzaam Nederlands heideras of Mergellanders. Veel moderne herders hoeden met echte heiderassen of Mergellanders, omdat deze rassen het meest geschikt zijn om op de schrale natuurterreinen te hoeden. Een overbodige eis dus of gewoon goed nieuws? Helaas voldoen lang niet alle schaapkuddes aan de strenge eisen van de stamboeken voor deze rassen. Dat is dan meteen een mooie opdracht aan de voorzitter van het gilde, Geert Boink. Hij is ook voorzitter van de Stichting Zeldzame Huisdierrassen en zijn inzet zou moeten zijn om de grote populatie heideschapen ook onder te brengen in de stamboekpopulaties.
Ik hoop alleen niet dat de authentieke herder gezien wordt als een museumstuk. Als je de eis voor een zeldzaam ras doortrekt naar authenticiteit en cultureel historische waarde, dan vrees ik het ergste. Is het dan de bedoeling dat de Nederlandse Kempen alleen nog maar in de Kempen grazen? En de Drenten in Drenthe? Dat zou dan erg jammer zijn voor de prachtige duingebieden in Zeeland, Zuid- en Noord-Holland waar nu Kempen uitstekend werk verrichten.
Best wel bijzonder dat aan Waar lopen de schapen? herders van allerlei pluimage meewerken. Ik ben trots op alle 13, want authentiek zijn ze allemaal.
Het is niet gelukt. Een tijdje terug probeerde ik op Facebook een discussie te starten over de eigenschappen van herders met de vraag; Wat voor eigenschappen karakteriseren ‘echte’ herders? De discussie komt niet echt op gang. Emil reageert als eerste: ‘Ha ha’ en dan schrijft hij: ‘Ik denk dat een ding herders verbindt, ze zijn vaak met dieren gaan werken omdat het met mensen niet helemaal lukte ;). En Ilse schrijft: ‘zelfstandig’. Een goed begin!
Ik snap wel waarom er niet veel reacties komen. Het zijn vooral herders die meelezen. Moeten zij iets over zichzelf vertellen? Iets dat ze karakteriseert? Niemand stopt zichzelf graag in een hokje! Jammer, want ik wil graag horen wat herders zelf de meest opvallende karaktertrek van een herder vinden. De bedoeling was om dit onderwerp ook op te nemen in de inleiding in het boek Waar lopen de schapen?. In de interviews met de herders valt mij wel een aantal karaktereigenschappen op die ze bijna allemaal bezitten. Maar wat maakt een herder nu speciaal?
Ik vind bijvoorbeeld dat herders erg goed kunnen vertellen. Als ik samen met Suze bij Marijke foto’s kom maken van de lammetjes, staat Marijke stralend met een lammetje in haar armen alle vragen van de bezoekers te beantwoorden. Het publiek hangt aan haar lippen. Ze zijn echt geïnteresseerd in haar uitleg over het ontstaan van de Nederlandse landschappen en welke rol schapen daarin spelen. Hetzelfde gebeurt er als Bart in de Loonse en Drunense Duinen vertelt over het ontstaan van het stuifzand. Als mensen een herder met schapen zien, willen ze graag meer weten over het hoe en het waarom van het hoeden met schapen. Iedereen neemt ruim de tijd om vragen te stellen en ook om te luisteren naar uitleg van de herder. Juist omdat niet elke herder even gek is op bezoek. Of moet ik zeggen ‘geschikt’ is voor bezoekers, had ik dit niet verwacht. Sommige herders zijn echt op zoek naar stilte en kiezen voor dit beroep omdat ze graag buiten zijn, zelfstandig willen werken en geen behoefte hebben aan drukte om zich heen. En dan kan herder een ideaal beroep zijn. Als je geluk hebt en op terreinen mag lopen waar weinig toeristen komen of zelfs niet toegelaten worden.
Het meest karakteristiek van een herder is waarschijnlijk het zelfstandig zijn en het kunnen anticiperen op elke onverwachte situatie. Een herder weet nooit wat de dag zal brengen. Natuurlijk maakt hij een plan en zijn er afspraken waar hij zich aan moet houden. Als er echter iets onverwachts gebeurt, moet de herder kunnen anticiperen. De veiligheid van de schapen en de honden staat voorop. Geen dag is hetzelfde. Het is wel handig dat een herder in principe altijd bereikbaar is. Als er onderweg iets gebeurt, kunnen er hulptroepen ingeroepen worden. En telefonisch vergaderen kan gewoon in het veld bij de schapen. Of als er iets met de schapen gebeurt, terwijl ze ingeschaard staan in de netten, kan een wandelaar de herder mobiel waarschuwen. Als herder moet je dus wel dag en nacht beschikbaar zijn. Net als een boer trouwens.
Herders kunnen niet alleen vertellen, er zijn er ook die goed kunnen schrijven. Een aantal herders schrijven af en toe een blog over hun belevenissen en die zijn erg leuk om te lezen. Ik zal binnenkort een pagina maken met linkjes van de mooie verhalen van de herders zelf.
De karaktereigenschappen van de herder zijn dus geen echt hoofdstuk geworden in het boek Waar lopen de schapen?met foto’s van Suze Vonk. Maar heel veel andere verhalen wel. Herders vertellen over hun vak en de eigenwijze aanpak die ze daarbij kiezen. Kom genieten van hun werk, zodat dit beroep ook voor de toekomst wordt veiliggesteld. Het boek met verhalen en sfeerbeelden komt in mei uit.
Op deze website staan korte verhalen over onze bezoeken bij herders. Over wat Suze, de fotografe, en ik meemaakten tijdens die bezoeken. Er gebeurt altijd wel iets dat aanleiding vormt om een stukje te schrijven. De eerste keer een kudde zoeken in de Limburgse heuvels was echt om wanhopig van te worden. Suze en ik stapten iedere keer uit de auto om in de dalen tussen de heuvels weer géén schaap te ontdekken. Daar is ook de titel van het boek geboren: ‘Waar lopen de schapen?’ Een andere keer is het vooral spannend. Een kudde verplaatsen over de openbare weg lijkt zo simpel. Dat is het echt niet altijd. Meestal zijn er extra mensen en honden bij om de schapen veilig door het verkeer te loodsen. Hoe het verkeer reageert, blijft echter spannend. Gelukkig smelten de meeste mensen als ze zo’n vrolijke groep schapen langs zien trekken. Auto’s stoppen, mensen stappen zelfs uit om foto’s te maken.
De columns komen in het boek, maar je kunt ze ook lezen op deze site. Zo kan je dus nu al meelezen met de verhalen uit het boek ‘Waar lopen de schapen?‘. Niet dat alles al op deze website staat. In het boek vertellen de herders hun verhaal. Hoe zijn ze herder geworden? De een is boerenzoon of boerendochter en is opgegroeid met schapen. De ander is zomaar in het diepe gesprongen. En wat doen herders nu eigenlijk precies? Een beetje rondlopen met schapen? Herder zijn is wel iets meer dan dat. Dat staat dus in het boek. En verder staan er vooral hele mooie foto’s in het boek van Suze Vonk. Schapen zijn altijd leuk om naar te kijken. Veel foto’s van schapen dus. En soms ook een foto van een mooi of zeldzaam bloemetje of een herder. Of een herdershond.
Ben je een beetje nieuwsgierig geworden naar het boek? Een paar mensen hebben al wat hoofdstukken gelezen. Iedereen reageert even enthousiast. Ik word erg vrolijk van de commentaren van mijn lezers. Onderaan deze post staan wat citaten. Daar zie je dat ik niet overdrijf. Wil je zelf ook meer lezen? Laat maar horen, ik stuur je graag een hoofdstuk uit het boek. Of ik lees je een stukje voor. Ook dat kan! Wat ik het liefst wil, is dat je zo enthousiast wordt over het boek, dat je het wilt hebben! En dat je het nu direct bestelt. Ik hoor graag van je!
————————————————–
Commentaar van lezers van een of meer hoofdstukken: Mariet: Ik heb het eerste hoofdstuk vluchtig doorgelezen en het ziet er goed uit, gefeliciteerd, leuk om te lezen!
Jos: Ik heb me op het hoofdstuk geworpen. Hartstikke leuk trouwens. Ik ga je boek zeker kopen!
Annelucie: Ik heb vanmiddag je eerste hoofdstukken gelezen.
Het was echt leuk om te lezen. Het is vlot geschreven waardoor het makkelijk leest en het boeit. De afwisseling van een verslag van het interview met een blog vind ik ook een goeie, dat maakt het speelser. Je krijgt een goed idee van de drijfveren van de herders. Ook wordt goed duidelijk dat je er alleen met idealisme niet komt. Voor mij was het ook leerzaam. Ik wist niet dat het lopen met een schaapskudde zo planmatig is, afhankelijk van het soort gebied en wat de natuurbeheerder wil.
Ed: Weet je dat er veel mensen zijn die een boek(je) schrijven, ook hier in Buren.Echter ik vind nu al op voorhand, dat jouw boek niet in dit rijtje thuishoort. Jouw boek is een uniek project geworden, waar je stapsgewijs iedereen hebt mee laten genieten van de groei en uiteindelijk het resultaat. Ik volg je met veel plezier naar de eindstreep en hoop dat het gaat worden wat je wilde.
————————————————–
Commentaar van lezers van een of meer blogjes (de meeste lezers lezen door):
Dorien: Jammer dat het schapen verhaal was afgelopen, ik moet ook weer eens die kant op.
Groeten aan de volgende schapen.
Lianna: Hi Margo, leuk verhaal – ik rook de Nederlandse lente.
Een groet uit Perth.
Anneke: Heel leuk geschreven en om te lezen! Het wordt vast een leuk boek
Elly: Wat een interessant verhaal. Jouw passie is wel heel voelbaar hier. Mooi, heel mooi om te lezen.
Joke: Leuk verhaal Margo en het voorlezen voegt voor mij ook wel iets toe.
Heb het boek al besteld, verheug me erop.
Thea: Wat leuk dit luisterfragment. Ik heb lekker geluisterd. 4 minuten is precies lang genoeg om als pauze te dienen tussen mijn werk.
Toen onze jongens klein waren, vonden we het naar bed brengen één van de leukste momenten van de dag. Even lekker tegen elkaar aan zitten. De dag herkauwen en daarna voorlezen. Van voorlezen genoten we alle vier. We konden er geen genoeg van krijgen. Meestal vielen ze pas in slaap, als we stopten met lezen. Zo kon het toch nog erg laat worden. Zelfs Harry Potter heb ik grotendeels hardop voor mogen lezen, omdat de dikke pillen voor de jongste nog een te grote berg waren om zelf te lezen.
Vandaar dit experiment. Ik lees een verhaal voor uit het boek ‘Waar lopen de schapen?’. Voor degenen die niet zo van lezen houden, is dit een makkelijke manier om toch een beetje mee te genieten. Voor mij is het een goede manier om te controleren of de zinnen kloppen. Iets voorlezen dat niet goed geschreven is, is namelijk niet te doen.
En, wie weet, helpt het voorlezen ook om de verdere verspreiding van het boek te promoten. Als het boek af is kom ik graag ook bij jou thuis of op school een keer voorlezen. Uit het boek of uit andere mooie boeken met verhalen over schapen. Schapen blijven inspireren.
Achterflap van boek Waar lopen de schapen? Kijk en lees met ons mee.
Om een boek te kunnen uitgeven, heb je lezers nodig. Misschien klinkt dat wat drammerig – dat is ook zo bedoeld. Een boek met mooie foto’s van een fotografe verdient het om gedrukt te worden. En drukken kost geld.
Tegenwoordig kan een boek heel betaalbaar worden uitgegeven met print on demand (POD). Een sjieke term voor gewoon printen. De investering bij POD bestaat uit de kosten voor het schrijven, het fotograferen, het opmaken en een voorraadje kaften. Daarna wordt bij elke nieuwe bestelling een nieuwe printopdracht gegeven. De kwaliteit van printen is niet hetzelfde als drukken. En de kosten om het boek te produceren worden ook niet lager. Na de eerste tien boeken, blijven de kosten gelijk (en hoog).
Drukken van een boek levert een enorme stapel boeken op van allemaal dezelfde kwaliteit en prijs. Die prijs ligt vaak veel lager dan de prijs van een POD-boek, mits alle boeken ook verkocht worden. En dat is precies de reden van deze drammerige benadering. Als je het boek ‘Waar lopen de schapen?’ wilt hebben, koop het dan nu!
Het lijkt wel een beetje crowdfunding. Als heel veel mensen het boek ‘Waar lopende schapen?’ nu betalen, wordt het boek goedkoper en mooier.
Wat er nu nodig is, is vooral heel veel lezers. Lezers van dit blog, van de nieuwsbrief en van Facebook. Hoe meer lezers, hoe meer kopers! Ik ben blij met alles, dus ga je gang en verspreid dit blog en de nieuwsbrief onder je vrienden. Stuur hem door, deel hem op Facebook, Twitter hem rond.
Hier onder vind je de kleurrijke herfstverhalen van nieuwsbrief nummer 9. Daar leg ik het ook nog een uit. Inmiddels is er wel weer een nieuwe.
Om je een optimale website beleving te bieden, gebruiken wij technologieën zoals cookies om informatie over je apparaat op te slaan en/of te raadplegen. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze site verwerken.
Functioneel
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
By 
